Pokaż dziecku przedszkole / żłobek przed rozpoczęciem edukacji.
Wspólnie z dzieckiem zróbcie niezbędne zakupy (wyprawka).
Jeżeli do tej pory dziecko nie rozstawało się z rodzicami zostawcie je na próbę pod opieką Dziadków lub znajomych. Przedszkole będzie mu się kojarzyło z pierwszym rozstaniem.
Ubranie dziecka musi być wygodne i nie może sprawiać kłopotów.
Ciesz się razem z dzieckiem, że następnego dnia idzie do przedszkola.
Nie obiecuj dziecku nagrody za to, że pójdzie do przedszkola.
Ciesz się cały ranek, że Twój trzylatek idzie do przedszkola.
Nie dokarmiaj dziecka przed śniadaniem, zjedzony przez niego w całości posiłek, będzie powodem do radości i pochwał w grupie rówieśników. Decyzji dotyczących jedzenia nie powinno się podejmować za dziecko.
Pozwól zabrać swojemu trzylatkowi z domu ulubioną przytulankę, maskotkę, lub zabawkę.
Pomóż dziecku rozebrać się, zwróć uwagę na jego ubranie i gdzie je zostawisz.
By dziecko nie czuło się bezradnie – zachęcaj do samodzielności.
Przestrzegaj godziny przyprowadzania dziecka do przedszkola (przed śniadaniem).
Pożegnanie w szatni powinno być krótkie: uśmiech-buziak i pa-pa.
Nie zabieraj dzieci do domu kiedy płacze przy rozstaniu, gdy raz ulegniesz będzie coraz trudniej. Twój Maluszek łzami wymusi kolejny powrót do domu.
Jeżeli rozstanie z mamą jest bardzo bolesne trzylatek powinien do przedszkola przez pierwsze dni przychodzić z tatą.
Witaj swoje dziecko z uśmiechem, możesz mu podarować drobny prezencik mówiąc pozytywnie brzmiące zdanie: Teraz możemy iść do domu.
Nie wymagaj od dziecka by od razu pokochało cały personel.
Kontroluj się co mówisz obecności dziecka na temat sytuacji dotyczącej pobytu w przedszkolu.
Ewentualne pytania do nauczycielki kieruj na koniec pobytu dziecka w danym dniu.
Nie wywołuj dodatkowego stresu wymuszając na dziecku by po przyjściu do domu natychmiast opowiadało o przedszkolu. Samo zacznie opowiadać w odpowiednim momencie.
Adaptacja na „piątkę”
Jak przygotować dziecko na przygodę ze żłobkiem i przedszkolem?
Ważne jest pozytywne nastawienie rodziców do żłobka, przedszkola. Po pierwsze dziecko słyszy rozmowy rodziców i jeżeli wypowiadają się oni negatywnie o placówce albo werbalizują swoje obawy, może niechętnie chodzić do żłobka czy przedszkola, nieważne do kogo rodzice się zwracają, ważne kto te informacje słyszy. Po drugie dzieci wyczuwają stany emocjonalne rodziców, nie da się przed nimi ukryć smutku czy niepokoju, jeżeli rodzic przezywa poranne rozstanie, dziecko będzie również je przeżywało.
Dziecko nie może być powiernikiem rodzica. Rodzice nie powinni zwierzać się ze swoich problemów dzieciom, nie powinni opowiadać im o kłopotach np. w czasie konfliktów małżeńskich czy problemów w pracy.
Warto żłobek lub przedszkole przedstawić jako wspaniałą przygodę, a nie smutny obrazek. Komentarze „Musisz iść do przedszkola, bo ja muszę iść do pracy i zarabiać pieniążki” nie pomogą dziecku w adaptacji.
Dziecko powinno się wysypiać. Należy w taki sposób zorganizować czas, aby dziecko kładło się spać odpowiednio wcześnie i rano wstawało wypoczęte; dziecko nie powinno spać w pokoju, w którym jest telewizor i komputer, nie powinno oglądać bajek przed snem, podczas snu dziecka w domu powinien panować spokój.
Rodzic nie może utrudniać rozłąki. Powinien przestrzegać zasad wprowadzonych przez żłobek i przedszkole; warto opracować rytuał pożegnania w szatni.
Ważna jest sytuacja rano – przygotowania do żłobka czy przedszkola powinny odbywać się w spokojnej atmosferze. Pośpiech i nerwy negatywnie wpływają na proces adaptacyjny (rodzic może wstać wcześniej, przygotować się do wyjścia, przygotować ubranie i śniadanie dla dziecka i dopiero wtedy budzić dziecko, dzięki temu podczas śniadania i ubierania może poświęcić mu czas i bez pośpiechu pomóc w tych czynnościach; jeśli dziecko przychodzi do placówki prosto na śniadanie, to warto zrezygnować z porannego posiłku w domu i budzić dziecko o takiej porze, żeby czasu starczyło na mycie, ubranie i dotarcie do placówki.
Bardzo ważne jest spędzanie czasu z dzieckiem po żłobku lub przedszkolu. Rodzic powinien w taki sposób się zorganizować, żeby po odebraniu dziecka z placówki mieć czas na wspólne aktywności. Kiedy mama szykuje obiad i zmywa, a dziecko siedzi obok, to trochę za mało, potrzebny jest kontakt twarzą w twarz i pełne zaangażowanie rodzica w zabawę z dzieckiem.
Wspólne zabawy mogą dotyczyć tego co działo się w żłobku lub przedszkolu. Rodzic może proponować dziecku zabawę, w którą dziecko bawiło się w placówce.
Warto pytać o to co fajnego wydarzyło się w żłobku lub przedszkolu. Absolutnie nie wolno pytać: „Czy wszystko było dobrze?”, „Czy nic złego się nie stało?”. Można pytać „W co dziś się bawiło dziecko?”, „Jaki był temat zajęć?”. Pamiętajmy jednak, że dziecko ma prawo nie pamiętać niektórych zdarzeń, nie zamęczajmy go pytaniami o to, co było na obiad itp. Lepiej bawić się w przedszkole – wtedy rodzic zobaczy, jaką wizję żłobka lub przedszkola ma dziecko.
Rodzice nie mogą złościć się na dzieci za trudności komunikowane przez nauczyciela. Powinni być wyrozumiali, powinni wzmacniać poczucie bezpieczeństwa. (np. „Posiusiałaś się, to trudno, następnym razem spróbuj skorzystać z toalety, ale nie martw się, zawsze będziesz miała zapasowe ubranie”).
Rodzice powinni pomagać dzieciom w rozwiązywaniu trudności. Np. przypominać, że dziecko w każdej chwili może zwrócić się do wychowawcy, że ma zapasowe ubranko itp.
