Porównywanie rodzeństwa – dobre czy nie?

Nie porównuj. Porównywanie rodzeństwa jest częstym sposobem reagowania rodziców w trudnych wychowawczo sytuacjach, np.: „Zobacz jak grzecznie bawi się twoja siostra, a ty tylko marudzisz”. Tym sposobem zapewne chcemy pokazać dziecku jak należy się zachować, myślimy, że weźmie przykład z siostry i zacznie się ładnie bawić. Jakie jest nasze zdziwienie gdy zamiast oczekiwanego efektu słyszymy płacz i wołanie siostry „mamo on mi zabiera zabawki”. Często też nieświadomie wzmacniamy rywalizację pomiędzy dziećmi, wymyślając niewinne zabawy typu: kto pierwszy zje obiad, co zapewne może być odbierane jako „kto pierwszy, ten lepszy”.

Porównywanie dzieci może stać się nawykiem, ponieważ najłatwiej rodzicom w trudnych sytuacjach i wzburzeniu po nie sięgnąć. Powiedz dziecku wprost, co chcesz mu przekazać, bez odwoływania się do jego rodzeństwa. Mów, co dziecko ma zrobić, co ci się podoba lub nie. Ważne, by skupić się na jednym dziecku. Zachęcaj do współpracy – buduje to więź, wzajemne zaufanie i daje dużo radości. Podkreślaj wyjątkowość każdego z dzieci. Jak dojdzie do kłótni? Nie każda kłótnia wymaga twojej interwencji. Często konflikty między dziećmi są przejawem rywalizacji o uwagę rodziców, prowokowaniem by opowiedzieli się po jednej ze stron. Reagując dorośli angażują się w spór i podsycają tego typu sytuacje. Poza tym gdy „pozwolimy” się dzieciom pokłócić dajemy im szansę na samodzielne rozwiązanie konfliktu. Ta umiejętność zaś z pewnością przyda im się w przyszłości. Ważne by wspólnie poszukać możliwych rozwiązań.