Grudniowe tradycje

Jak co roku w grudniu, czas jakby płynął wolniej. Dzieci wypatrują pierwszych płatków śniegu, pieką korzenne pierniczki i dopytują o rodzinne tradycje. Grudniowy czas może być doskonałą okazją do wzmocnienia rodzinnych więzi, przekazania dzieciom wielopokoleniowych tradycji, a szczególnie tych dotyczących świątecznych potraw.

Jako dietetyk lubię i cenię dania ze świątecznego stołu. Ryby są bogate w kwasy omega3, a barszcz ugotowany na burakach jest bogaty w silne przeciwutleniacze, które czterokrotnie zwiększają przyswajanie tlenu przez komórki i wspomagając tym samym układ krwionośny.

Tradycyjna wielowarzywna sałatka to kombinacja smaku, faktur i witamin. Esencjonalny kompot z suszu ma w rodzinach swoich wielbicieli, jaki osoby, które do tego smaku nigdy się nie przekonają.

Świąteczne, tradycyjne potrawy dla niektórych dzieci mogą stanowić zbyt duże wyzwanie i być trudniejsze do zjedzenia. Potrawy aromatyzowane majerankiem, tymiankiem czy dodatkiem suszonych śliwek dla dorosłych będą atrakcją, natomiast dla dzieci taka eksplozja smaków i zapachów może być ograniczająca.

Dlatego gotując potrawy warto przygotować porcję dla dzieci mniej doprawioną. To również może być Wasza rodzinna tradycja. Tradycja, związana z uwzględnianiem gotowości do poznawania nowych potraw naszych dzieci.

Niekiedy dziadkom czy dalekiej rodzinie może być trudno zrozumieć, dlaczego dzieci przy stole nie wyrażają gotowości do jedzenia przygotowanych posiłków. Ja sama pamiętam, jak mojej niespełna 3 letniej Helence podawałam w wigilię pierogi z owocami, a ryba z warzywami była podana rozdzielnie: kawałek ryby i warzywa obok.

Czas świąteczny to dobra okoliczność aby nawiązać do ruchu określanego „Slow food”.

Slow food to idea promująca świadome jedzenie, w którym uwzględnia się wartości odżywcze w nim zawarte, jego pochodzenie, oraz sposób przygotowania.

W codziennym wysokim tempie życia, to właśnie świąteczne chwile dają doskonałą okazję do skoncentrowania się na jakości jedzenia.

Podczas grudniowych przygotowań, zachęcam Was do ulepienia 5 pierogów razem, niż kupienia 20 w promocji, ugotowania barszczu z buraków i pokrojenia choćby krzywo warzyw na tradycyjną sałatkę.

Wspólny czas w kuchni, to moment doświadczania, bycia razem i odkrywania tradycji.

Slow food może być sposobem na stworzenie wyjątkowych potraw, które nie tylko wyśmienicie smakują, ale także łączą ludzi podczas wspólnego ich przygotowania. Właśnie w tym momencie tradycja nabiera nowego wymiaru– staje się symbolem włożonego o wysiłku i miłości przekazanej w przygotowanie potrawy. Nie musi być idealnie, może być wystarczająco dobrze.

A co z potrawami, które zostaną po uroczystej kolacji?. W wielu miejscach w Polsce są miejsca gdzie można przynieść opisaną potrawę, którą będą mogły zjeść osoby potrzebujące. Można wcześniej zaplanować, do którego miejsca dostarczymy potrawy. Współdzielenie to piękna tradycja, która dla dzieci niesie lekcję wrażliwości i empatii.

Z okazji nadchodzących uroczystych dni, życzę Państwu by czas rzeczywiście płyną wolniej, w domu unosił się zapach, a biesiadując przy wspólnym stole zawitał spokój, zrozumienie i dobroć.

Agnieszka Danielewicz to doświadczona dietetyczka, wykładowczyni i trenerka motywacyjna z certyfikatem MBT, T&T, właścicielka Instytutu Eligo. Autorka publikacji i metod wspierania w zmianie nawyków żywieniowych. Członkini Polskiego Towarzystwa Badań nad Otyłością oraz European Associaton for the Study of Obesity. Od 14 lat tworzy i wspiera merytorycznie programy z obszaru promocji zdrowego odżywiania dedykowane różnym odbiorcom, a w szczególności placówkom oświatowo-wychowawczym na poziomie uczeń, rodzic, nauczyciel i kadra odpowiedzialna za żywienie zbiorowe. Jej zawodowym celem jest inspirowanie do zmian w postrzeganiu zdrowia jako wartości, na którą bez względu na wiek można wpływać. Na co dzień mama dwójki dzieci i zapalony kibic koszykówki.